1821: Η δυναμική της Παλιγγενεσίας, Η ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΝΕΩΤΕΡΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

 
1821: Η δυναμική της Παλιγγενεσίας,
Η ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΝΕΩΤΕΡΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
Συγγραφέας: Γιώργος Καραμπελιάς
Κυκλοφορεί από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις

 Η απόπειρα μιας ομαλής μετάβασης, από τον βυζαντινό ελληνισμό, στον νεώτερο, η πρώτη ελληνική «Αναγέννηση», την οποία περιέγραψα συνοπτικά στο «1204», θα συνθλιβεί κάτω από τη συντονισμένη πίεση Ανατολής και Δύσης. Ο νεώτερος ελληνισμός θα ζήσει επτά αιώνες –από το 1204 έως το 1922– υπόδουλος, εξ ολοκλήρου ή εν μέρει, στην τουρκική Ανατολή ή τη φραγκο-λατινική Δύση. Η διαμόρφωση του έθνους μας θα μεταβληθεί έτσι σε συγκρότηση εν δουλεία: Υποταγή και αντίσταση, λήθη και μνήμη, συνέργεια και ρήξη, ανάμεσα στις ελίτ και το λαϊκό σώμα.
Εντούτοις, κατά την περίοδο 1700-1922, ο ελληνισμός γνωρίζει μια νέα Αναγέννηση. Ο Β΄ τόμος της Διαμόρφωσης του νεώτερου ελληνισμού, «Η δυναμική της παλιγγενεσίας», διατρέχει την οικονομική, κοινωνική, πολιτική και εκκλησιαστική ιστορία του ελληνικού κόσμου, από την Άλωση έως την Επανάσταση. Δυναμική που θα κορυφωθεί με τις απόπειρες της σύνθεσης, το «Πεδεμόντιο» των Επτανήσων, την «άγρια ανωμαλία» της Σάμου, τη Φιλική Εταιρεία, ως προανάκρουσμα του ’21. Διονύσιος Φιλόσοφος και Λάμπρος Κατσώνης, Βελεστινλής και Λούκαρις, Φαναριώτες και κρυφό σχολειό, Δασκαλογιάννης και Υψηλάντης, Κολοκοτρώνης και Καποδίστριας, ένα παλίμψηστο και μια πηγή γόνιμης αντιπαράθεσης που θα διαμορφώσει το πρόσωπό μας, πολυεδρικό και… ανολοκλήρωτο.
Ο τρίτος τόμος, ο «Φωτισμός», θα εξετάσει τα πνευματικά φαινόμενα και τις ιδεολογικές αντιθέσεις: ο διαφωτισμός του «γένους», από τον Κοσμά Αιτωλό έως τον Βενιαμίν Λέσβιο· η ποίηση, από το δημοτικό τραγούδι έως τον Σολωμό· η φιλοσοφία, από τον Κορυδαλλέα και τον Βούλγαρι, έως τον Μοισιόδακα και τον Λόγιο Ερμή· οι γλωσσικές αντιθέσεις ανάμεσα στον Δούκα και τον Καταρτζή· οι ιδεολογικές αντιπαραθέσεις Πάριου και Κοραή· η επαναστατική ιδεολογία με την Ελληνική Νομαρχία.
Ο τέταρτος τόμος, η «Μεγάλη Ιδέα» –δηλαδή η εθνικοαπελευθερωτική περίοδος, που διαρκεί από το 1821 έως το 1922–, επικεντρώνεται στις απόπειρες για πολιτειακή ανασυγκρότηση του «ιστορικού χώρου» του υστεροβυζαντινού ελληνισμού, ως αναγκαία προϋπόθεση για την ολοκλήρωση της Αναγέννησης, στις πολλαπλές της διαστάσεις: οικονομική, κοινωνική, πολιτικο-στρατιωτική, πνευματική.

«Η αντιστασιακή διαδικασία παίρνει διάφορες μορφές: από την απλή προσαρμογή στις εκάστοτε συνθήκες, με προοπτική τη διείσδυση στους πολιτικοκοινωνικούς μηχανισμούς της κατάκτησης και τη μετατροπή τους σε όργανα εθνικής συντήρησης (εκκλησία-Φαναριώτες-κοινότητες-αρματολοί), και την ολοένα και περισσότερο ενεργό συμμετοχή στους οικονομικούς μηχανισμούς των κατακτητών και ιδιαίτερα των δυτικών δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Εγγύς Ανατολή, ως τη συνεχή παθητική ή ένοπλη αντίσταση (κλεφτουριά – αλλεπάλληλα, έστω και ξενοκίνητα, κινήματα) που κατέληξαν στην εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση του ’21.»
Νίκος Σβορώνος, Επισκόπηση της Νεοελληνικής Ιστορίας, Αθήνα 1976, σσ. 12-13.

Σεμινάρια νεώτερης ελληνικής ιστορίας 2015-2016

ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ ΝΕΩΤΕΡΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
 
Ο Γιώργος Καραμπελιάς, ορμώμενος από την έκδοση του βιβλίου του, 1821: Η δυναμική της Παλιγγενεσίας, εγκαινιάζει, από την Πέμπτη 26 Νοεμβρίου, μια σειρά σεμιναρίων για τη νεώτερη ελληνική ιστορία, που θα διεξάγονται κάθε δεύτερη Πέμπτη του μήνα, στην αίθουσα Ρήγας Βελεστινλής, Ξενοφώντος 4 - Αθήνα στις 7 μμ.
 
Πρόγραμμα σεμιναρίων
 
1. ΠΕΜΠΤΗ 26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015
Εισαγωγή
2. ΠΕΜΠΤΗ 10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015
Η γένεση του νεώτερου ελληνισμού: 1071-1453
3. ΠΕΜΠΤΗ 14 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016
1453-1715: Αντίσταση και Ορθοδοξία
4. ΠΕΜΠΤΗ 28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016
1715-1797: Η Ελληνική Αναγέννηση Α΄
5. ΠΕΜΠΤΗ 11 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ
1798-1821: Η Ελληνική Αναγέννηση Β΄
6. ΠΕΜΠΤΗ 25 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2016
1821-1830: Η Επανάσταση
7. ΠΕΜΠΤΗ 10 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016
1830-1897: Η Μεγάλη Ιδέα – Η συγκέντρωση των δυνάμεων
8. ΠΕΜΠΤΗ 31 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016
1897-1922: Η Μεγάλη Ιδέα – Φως και σκοτάδι
9. ΠΕΜΠΤΗ 14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Συμπεράσματα
Εισηγητής: Γιώργος Καραμπελιάς
Τα σεμινάρια είναι δωρεάν
 

Αυτό το σπίτι ποιος θα το πάρει;

thess_5
Το συγκεκριμένο πανό είναι από διαμαρτυρία τοπικής οργάνωσης του ΣΥΡΙΖΑ.   Μέχρι την Πέμπτη  19/11 το βράδυ ο Σύριζα θα καταργήσει τον νόμο Κατσέλη που προστάτευε την πρώτη κατοικία.  
Του Νεομαρξιστή από την Εφημερίδα Ρήξη 
Είναι γνωστό πως από το ’11 η Τρόικα –νυν κουαρτέτο– είχε βάλει στον στόχο, εκτός απ’ τη δημόσια, και την ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων. Ιστορικά, η όποια αποταμίευση στην Ελλάδα πάντα ήταν δεμένη με τα ακίνητα. Αυτό το ξέρει καλά η τρόικα κι ως εκ τούτου, σε μια χώρα οικόπεδο-γωνία που λέει κι ο λαός, η ιδιωτική περιουσία είναι μόνιμα στο στόχαστρο.

Κοινωνία απέναντι σε Σύριζα

Η σχέση του Σύριζα με την κοινωνία περνά σε νέο επίπεδο, αυτό της ανοιχτής αντιπαλότητας (γράφει ο Γιώργος Καραμπελιάς)  

Στις 5 Νοεμβρίου και στις 10 Νοεμβρίου χιλιάδες Πόντιοι και άλλοι πολίτες διαδήλωσαν στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη με το σύνθημα, «Φίλη, παραιτήσου». Όσο δε για την απεργιακή συγκέντρωση της 12ης Νοεμβρίου, τα μέλη του Σύριζα δεν τόλμησαν να εμφανιστούν στην Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη, με πανό ή συγκροτημένο μπλοκ· στην Πάτρα υποχρεώθηκαν να διαδηλώσουν χωρίς πανό, στην Κατερίνη τους εξεδίωξαν από τη συγκέντρωση και παντού αλλού, υποχρεώθηκαν ή σε λαθρόβια παρουσία ή σε παντελή απουσία.
Πρόκειται για μια ιστορική πρώτη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Για πρώτη φορά ακούγεται το σύνθημα παραιτήσου για κάποιον υπουργό της, κυρίως δε, για πρώτη φορά στη Μεταπολίτευση, τα μέλη και τα στελέχη της «ανανεωτικής αριστεράς» βρίσκονται αντιμέτωπα με τους εργαζόμενους, σε τέτοιο βαθμό και έκταση, ώστε να υποχρεώνονται σε απουσία ή έκλειψη από μια πανεργατική απεργία. Έχει ο καιρός γυρίσματα.
Πενήντα μέρες μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου και τη νέα νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, ο Τσίπρας και η τυχοδιωκτική παρέα του είχαν τη δυνατότητα, για πρώτη φορά, να προσμετρήσουν τη νέα σχέση τους με την κοινωνία: την ανοικτή αντιπαλότητα!

Εκδήλωση: Η Γενοκτονία του Μικρασιατικού Ελληνισμού ( 3 βίντεο )

Κάλεσμα του Άρδην για συμμετοχή στη γενική απεργία της Πέμπτης 12 Νοεμβρίου 2015

Κάλεσμα του Άρδην για συμμετοχή στη γενική απεργία της Πέμπτης 12 Νοεμβρίου 2015.
Η εποχή των «μνημονίων» συνιστά τον θάνατο ενός ολόκληρου οικονομικού συστήματος, πάνω στο οποίο στηρίχθηκε η πορεία της χώρας μας τα τελευταία 35 χρόνια. Και αφήνει πίσω του ερείπια, στρατιές ανέργων και υπο-απασχολούμενων, περαιτέρω υποτίμηση της εργασίας –ενώ κράτος και αγορά φυτοζωούν με τεχνητή υποστήριξη από την «γενναιοδωρία» των ξένων δανειστών, που επιθυμούν να εγκαθιδρύσουν συνθήκες ενός άγριου, ληστρικού οικονομικού μοντέλου στην χώρα μας.
Ταυτόχρονα ποτέ άλλοτε οι εργαζόμενοι και ο λαός δεν ένιωθαν παγιδευμένοι σε ανάλογο αδιέξοδο, όπως το σημερινό, μια και δοκίμασαν τα τελευταία χρόνια όλες τις εκδοχές που προσέφερε το πολιτικό σύστημα και κάθε φορά έπεφταν από το κακό στο χειρότερο, με αποκορύφωμα την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Αυτή, όχι απλώς συνέχισε στον ίδιο δρόμο με τους προηγούμενους, αλλά κατέστρεψε και την ίδια την αντιμνημονιακή ρητορεία που ανέξοδα προωθούσε εξαπατώντας τον κόσμο. Και έτσι αντί για έξοδο από τα μνημόνια εισπράξαμε τη χειρότερη και βαθύτερη μνημονιακή καταβύθιση.
Έτσι, όσο και αν πάλεψαν ορισμένες δυνάμεις, μειοψηφικές και αποκλεισμένες από το κεντρικό πολιτικό σύστημα, και τις παραφυάδες του (συνδικάτα, φορείς, κ.ο.κ.) να βρεθεί έγκαιρα μια θετική υπέρβαση της μεταπολίτευσης και του οικονομικού της παρασιτισμού, ώστε να διασωθούν οι θετικές κατακτήσεις της, δεν τα κατάφεραν, τουλάχιστον μέχρι τώρα.
Στη χώρα μας, πλέον, ο μη-ενεργός πληθυσμός ξεπερνάει τον οικονομικά ενεργό, την ίδια στιγμή που η πλειοψηφία ζει κάτω από συνθήκες μηδαμινής προστασίας: Ποιο συνδικάτο μίλησε για τους «αόρατους» της ελληνικής αγοράς εργασίας, τους εργαζόμενους που απασχολούνται στη μαύρη, τους «ελαστικούς» και τους «μπλοκάκηδες»; Ποιο Εργατικό Κέντρο πήρε μια ουσιαστική πρωτοβουλία για τους ανέργους, που εγκαταλείπουν την χώρα κατά δεκάδες χιλιάδες; Ποιος εμπορικός σύλλογος ή επιμελητήριο μίλησε ουσιαστικά για τους χρεοκοπημένους μικρομεσαίους; Απολύτως κανείς.
Όλοι αυτοί, όμως, και όχι η εξασφαλισμένη εργασία είναι πλέον η ραχοκοκκαλιά της ελληνικής οικονομίας. Αντίθετα, η τελευταία, είναι πλέον εξαιρετικά μειοψηφική, αναιμική, και βαλλόμενη δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό της.
Πόσο μάλλον όταν πλέον περιορίζεται στο δημόσιο ή εξαρτάται άμεσα από αυτό, και το ελληνικό κράτος πορεύεται πλέον στα τελευταία στάδια μιας ακραίας αποικιοποίησης, λέγοντας ναι σε όλα, με τον πρωθυπουργό του να περιφέρεται από συνδιάσκεψη σε συνδιάσκεψη μυξοκλαίγοντας και παρακαλώντας για ορισμένα ψίχουλα, δίνοντας απίστευτα ανταλλάγματα.
Θα πρέπει να το καταλάβουμε. Δυστυχώς, η μεταπολίτευση τελειώνει με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Και μαζί της παίρνει και τις θετικές της κατακτήσεις.
Είναι σαφές πια ότι νέες δυνάμεις πρέπει να βγουν στο προσκήνιο. Δυνάμεις νέες ηλικιακά αλλά και άφθαρτες από το μεταπολιτευτικό συνδικαλιστικό σύμπαν που έχει ενσωματωθεί στην κομματοκρατία, και το σύστημα εξουσίας, αλλά και ιδεολογικά νέες. Και αν θέλουμε να μιλήσουμε μια ουσιαστική γλώσσα κοινωνικής δικαιοσύνης, πρέπει να μιλήσουμε για την ανασυγκρότηση της εργασίας. Γιατί αυτή πεθαίνει πλέον, μαζί με τον παραγωγικό ιστό της χώρας, μαζί με όλους τους σάπιους κλάδους που στηρίζονταν στη ρεμούλα ή στον μαζικό δανεισμό, και στη μακροβιότητα ενός μοντέλου που ήθελε να καταναλώνει τα πάντα δίχως να παράγει τίποτα.
  • Θα πρέπει, λοιπόν, να μιλήσουμε με τους όρους των εργατικών, παραγωγικών συνεταιρισμών, καθώς και των επιχειρήσεων που σέβονται τα εργατικά δικαιώματα και θα αναλάβουν να απορροφήσουν τα αδρανή εργατικά χέρια.
  • Θα πρέπει να μιλήσουμε με τους όρους του συντονισμού των κοινωνικών φορέων και των πολιτικών θεσμών (δήμοι, εργατικά κέντρα, επιμελητήρια, κράτος) για να υπάρξει ένας εκτεταμένος ανασχεδιασμός της οικονομικής δραστηριότητας σε υγιή, παραγωγική βάση.
  • Θα πρέπει να μιλήσουμε για τους όρους οργάνωσης των ανέργων, αλλά και των άτυπα απασχολούμενων.
 Και για να μην ξεχνάμε, θα πρέπει επί τέλους να μιλήσουμε την γλώσσα της αλήθειας και της κοινωνικής υπευθυνότητας: Οι απεργίες δεν είναι για να αγωνίζονται «ο φονιάς με τον θύτη αγκαλιά». Ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να διεκδικεί ακόμα ρόλο εργατοπατέρα, την ίδια στιγμή που υπονομεύει ως κυβέρνηση κάθε εργασιακό κεκτημένο (πριν λίγες μέρες ο Αλεξιάδης, επανέφερε την πρόταση για Ειδικές Οικονομικές Ζώνες), καθώς και όλοι οι βολεμένοι του κατεστημένου συνδικαλισμού. Αλλά και όλοι οι δήθεν «ταξικιστές», επιμένουν εδώ και δεκαετίες στα ίδια και τα ίδια αδιέξοδα και λειτουργούν ανασταλτικά απέναντι σε οποιαδήποτε προοπτική μιας αυθεντικής κοινωνικής παρέμβασης στα πεδία της οικονομίας και της εργασίας, στο πλευρό της ανυπεράσπιστης πλέον πλειοψηφίας.
Μας γύρισαν στο… 1910, με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ένα καθεστώς απατεώνων, «κωλοτούμπας», και ψεκασμένων που δίνει το τελικό χτύπημα στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης. Πρέπει να κόψουμε δρόμο για το… 2015, αν θέλουμε οι δρόμοι και οι πλατείες να ξαναγεμίσουν, αυτήν την φορά με νόημαόραμα και σκοπό.
ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΚΑΤΩ ΤΟ ΧΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΤΩΡΑ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΟΥ ΕΞΑΠΑΤΗΣΕ ΤΟΝ ΛΑΟ

Εκδήλωση ΑΡΔΗΝ: Η Γενοκτονία του Μικρασιατικού Ελληνισμού και οι παραχαράκτες της (Αθήνα, 10-11-15)

Το Άρδην την Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2015 στις 19.30
θα πραγματοποιήσει στον χώρο πολιτικής και πολιτισμού “Ρήγας Βελεστινλής”,
Αθήνα - Ξενοφώντος 4, 6ος όροφος
εκδήλωση – συζήτηση με θέμα:

"Η Γενοκτονία του Μικρασιατικού Ελληνισμού και οι παραχαράκτες της".

Θα μιλήσουν:
  • Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας,
  • Σάββας Καλεντερίδης, εκδότης - δημοσιογράφος,
  • Αντώνης Λαμπίδης, πρώην πρόεδρος του Συλλόγου Κωνσταντινουπολιτών
  • Αντώνης Παυλίδης, πρόεδρος Πανελληνίου Συνδέσμου Ποντίων Εκπαιδευτικών
  • Μανώλης Εγγλέζος Δεληγιαννάκης, νομικός.

Συντονιστής: Κωνσταντίνος Ντίνος, Άρδην.